O ogłoszeniach w ogólności
Czasem zależy komuś na tem, aby jak najwięcej osób o czemś się dowiedziało. Do tego służą najrozmaitsze ogłoszenia. Ten chciałby odnająć mieszkanie, ów znowu szuka mieszkania; ten chciałby umieścić dzieci na stancyi w obcem miejscu, ów znowu przyjmuje je na mieszkanie; jeden poszukuje swej zguby, drugi znalazł jakiś przedmiot i chciałby odszukać właściciela; ten chciałby coś sprzedać, tamten kupić itp. Szczególnie przemysłowcy i kupcy muszą nieraz często i wiele ■ogłaszać. Muszą zawiadomić publiczność o otwarciu swego interesu, muszą podać do publicznej wiadomości, co wyrabiają lub sprzedają, muszą donieść o ważniejszych zmianach, które w interesie zaszły, o nabyciu nowych towarów i t. p.
Ogłoszenia uskutecznia się rozmaicie:
- przez in sera ty, to jest podanie wiadomości w dziennikach;
- przez afisze czyli plakaty, t. j. drukowane lub litografowane kartki lub wielkie arkusze, rozlepiane na murach lub tablicach na ten cel przeznaczonych, tudzież mniejsze kartki pisane i wystawiane za oknami lub rozlepiane na drzwiach i murach;
- przez okólniki czyli cyrkularze, ułożone w formie listu.
Największą zaletą ogłoszeń jest poprawna, zwięzła i jasna stylizacya. Wszelkie szumne przechwałki są śmieszne i mogą czytelnika niekorzystnie do firmy uprzedzić; trzeba więc pod tym względem zachować przyzwoitą miarę. Przemawiając w ogłoszeniach do publiczności, używa się zwykle zwrotu P. T. Publiczność. Jest to skrócenie zapożyczone z języka łacińskiego (P. T.-pleno titulo t. j. pełnym tytułem), a służące do ogólnikowego wyrażenia tytułu każdemu przynależnego. Ogłoszenia powinny być tak drukowane lub pisane, aby to, co najważniejsze, szczególnie w oczy wpadało. Ogłoszenia czy to w dziennikach, czy to plakatami, są wolne od stempla.